NOVO CONXUNTO DE GRAVADOS CRUCIFORMES NO LUGAR DAS CORTES (PARROQUIA DE SANTA MARIÑA DO ROSAL)
08:16
Xoán Martínez Tamuxe
Se localizan nos montes do Campo do Couto, na parroquia de Santa Mariña do Rosal. Este grupo de gravados, de época histórica, se atopa, aproximadamente, a uns 150 metros norte da Fonte das Cortes ou Fonte do Home.
Dista sobre 30 metros da beira dereita da pista que segue a San Martiño e á Valga.
Os novos gravados, pois, se emprazan en ladeira, pero sobre unha pequena elevación. Dende este punto se pode contemplar unha fermosa panorámica cara o Val do Rosal, ao río Miño e a Portugal.
Ditos gravados esténdense por diferentes e pequenas rochas planas graníticas, que son o soporte das mencionadas insculturas cruciformes, finamente logradas.
A súa tipoloxía é bastante diversa, en boa parte coñecida: simples cruces, outras con diferentes bases e algunhas figuras, que ben se merecen un detido estudo.
O que si é certo, trátase de unha recreación da Cruz cristiá (séculos IV-V d. C.)
Temos noticia de que o amigo Cándido Verde Andrés, xa coñece este conxunto rupestre histórico, dende, cando menos, fai 10 anos.
Sen dúbida este grupo de cruciformes, dos 10 que temos localizados na parroquia de Santa Mariña, é un dos máis curiosos e ata interesante, tanto pola delicadeza da súa gravación, como por atoparse en pequenas rochas espalladas e algunha, aínda exenta.
Visitamos este xacemento arqueolóxico de carácter histórico na compaña do amigo e colaborador, José Álvarez, alias "Buraco", o pasado 13 do presente mes.
Proximamente, volverei a falar dunha maneira más ampla sobre o estudo e interpretación deste conxunto de gravados.
O FALAR DAS CAMPÁS. ÚLTIMO LIBRO DO ESCRITOR ESTANISLAO FERNÁNDEZ DE LA CIGOÑA NÚÑEZ
06:47
Xoán Martínez Tamuxe
O pasado día 25 de outubro tivo lugar na Sala Multiusos
do Auditorio Reveriano Soutullo (Ponteareas) a presentación dun novo libro do
prolífero escritor Estanislao Fernández de la Cigoña Núñez.
Esta publicación, amena no seu estilo e novidosa pola
temática, leva por título O falar das
campás.
Trátase dun orixinal estudo sobre as campás da vila de
Ponteareas e as súas parroquias.
Entre unha sala repleta de público, interesada en coñecer
este novo libro, atopábanse o alcalde Sr. González Solla e concelleiros, así
como os escritores señores Pérez Labaca, Fernández Sendín e Gulías Lamas.
Fixo a presentación do autor, preclaro investigador,
etnógrafo, naturalista e historiador, Sr. Fernández de la Cigoña, o concelleiro
de Cultura do concello da vila de Ponteareas, Andrés Sampedro Fernández,
escritor e investigador.
Na súa intervención, o autor falou do novidoso do tema,
para boa parte do público. Non é doado pensar, comprender, como cada campá
equivale a un documento. Pois nela figuran e se recollen cantidade de noticias
escritas. Nelas, atópanse a data de fundición, a dedicación da campá (por
exemplo a un santo) quen foi o doador, onde se fundiu, etc.
Lembrou o autor como as campás, antes máis que agora,
tiñan a función de anunciar en cada parroquia, os principais acontecementos.
O libro conta con máis dun cento de páxinas e atópase ben
ilustrado. Está editado pola Asociación Galega para a Cultura e a Ecoloxía
(AGCE) Remata cun apartado de agradecementos.
LEMBRANDO AO AMIGO ALEJANDRO MÍGUEZ ÁLVAREZ
08:02
Xoán Martínez Tamuxe
Hoxe, 23 de outubro, fai un mes do pasamento do carísimo
amigo Alejandro Manuel Míguez Álvarez.
Home culto, noble, de singular capacidade de traballo,
exemplar marido e pai de familia e amigo do amigo.
Naceu na parroquia de Santa María de Taboexa (As Neves)
hai 79 anos.
Alejandro estudou a carreira eclesiástica no Seminario de
Tui, onde logo foi profesor. Ordenouse crego en xuño de 1957. Rexentou, entre
outras parroquias, a de Figueiró, Estás e Forcadela, en Tomiño. Por último, as
de Barcela, Sela e Cabeiras (Arbo).
Secularizouse despois, traballando en diferentes empresas
da cidade de Vigo, nalgunha das cales foi tamén profesor.
Contraeu matrimonio con Rosa González Rodríguez, de cuxo
enlace tiveron tres fillos, un home e dúas mulleres, contando agora xa con
catro netos.
Dende que determinou, coa xubilación, fixar a residencia
na súa parroquia de Taboexa, unha confortable vivenda familiar, disfrutou da
paz rural da zona.
O amigo Álex (Míguez), dende facía poucos anos tiña
creado unha interesante, novidosa e ata sorprendente páxina de carácter
histórico-etnográfico e cultural sobre Taboexa e os seus anexos noutros tempos:
“As pedras de Taboexa falan”. En pouco tempo encheuna de estudos sobre
investigación arqueolóxica (gravados rupestres), etnográfica (lendas de
mouros/as), histórica (sobre fundacións, como a Escola Baldeira), sobre
biografías (como José Gil e outros persoeiros da parroquia, como o Fortes,
etc).
Ultimamente coa súa enfermidade, pola que estivo curtos
períodos internado, levouno a vivir con cristiá resignación. Así mesmo, en todo
momento consciente da súa gravidade e con certo humor, foi deixando todo
indicado para despois da súa ida, á vida eterna.
Non se cansaba de animar a cantos lle rodeaban,
convidando á esperanza, á paciencia, á alegría. Pois el repetía con certa
frecuencia que se ía a “durmir”, a descansar na casa de Deus Pai.
Entre algunhas das cousas que quería para o seu enterro era
que asistise a Banda de Música de Rubiós, como así foi. Outra, que se lese na
Eucaristía do seu funeral un escrito que deixou nun sobre pechado. Que “in
corpore insepulto”, na Igrexa, con enorme emoción, deu lectura unha filla.
¡O noso amigo, Requescat in Pace! ¡Os teus non te esquecen! ¡Estás presente nas nosas oracións de cada día!
Carta de despedida de Alejandro Míguez, lida no seu funeral:
¡O noso amigo, Requescat in Pace! ¡Os teus non te esquecen! ¡Estás presente nas nosas oracións de cada día!
Carta de despedida de Alejandro Míguez, lida no seu funeral:
"No tuve la oportunidad de despedirme de muchos de
vosotros, pues también sois muchos a los que hace tiempo que no veía. Pero esa
ausencia no borra el afecto vuestro que llevo conmigo.
Estas son las últimas palabras que os puedo dedicar, palabras de cariño, llenas de
emoción y agradecimiento por teneros hoy aquí, en mi última despedida.
Sois muchos los que
habéis compartido conmigo, momentos importantes en mi vida, sois muchos los que
habéis estado a mi lado, apoyándome en los momentos difíciles y aportándome
momentos buenos e inolvidables. Esta despedida es para vosotros, los que me
recordáis, los que me añoraréis, los que me habéis querido y a los que tanto
quiero, a todos los que venís hoy aquí con el sentimiento sincero de darme el
último adiós.
Con todo el amor del
mundo, quiero agradecerle de forma muy especial, a mi fiel amiga y gran esposa,
cada uno de sus cuidados, ella es la responsable de algunos de los mejores
momentos de mi vida, es una mujer fuerte de gran corazón, fue ella la que me
bendijo con tres maravillosos hijos a los que tanto quise, quiero y querré allí
donde quiera que vaya.
Gracias a todos, por
hacer que no me sintiera solo estos últimos meses, por demostrarme vuestro
cariño y vuestro aprecio que en igual medida os reservo en mi corazón.
Mi último adiós, tiene
hoy voz de mi hija, pero mi recuerdo quiero que sea el más bonito y hermoso que
guardéis de mí en vuestros corazones. Me despido con el sonido rítmico y
acompasado de la Banda de Música de Rubiós y os deseo de todo corazón que seáis
al menos todo lo feliz que yo he sido teniéndoos a mi lado.
Un gran abrazo para
todos y cada uno de vosotros. Siempre, Alejandro."
NOVO LIBRO DE XABIER AÑOVEROS TRÍAS DE BES
13:51
Xoán Martínez Tamuxe
Esta nova publicación dun catalán, xa fillo adoptivo de
Tui, acaba de presentar un novo libro titulado Vidas paralelas tudenses. Nome que toma do celebrado historiador
grego Plutarco, quen con ese título, “Vidas paralelas” escribiu no século I.
Añoveros, ilustre avogado, notable investigador, fino
escritor, é autor xa de diferentes obras de carácter histórico, boa parte delas
sobre temas tudenses.
Xabier Añoveros Trías de Bes, que tamén é membro
directivo do “Instituto de Estudios Tudenses”, aborda no seu libro 20
biografías de preclaros tudenses que estuda, relaciona e compara. Biografías que van dende santos a
bispos, de xuristas a filósofos, dende historiadores a políticos e dende
ministros a escultores e literatos.
No Salón de Plenos do concello de Tui, o alcalde en
funcións Nicolás Lorenzo Montes, fixo a presentación do autor desta interesante
e novidosa publicación.
A seguir, Añoveros presentou o seu libro, rematando dito
acto coa intervención deputada provincial de Cultura, Ana Isabel Vázquez
Reboredo, quen agradeceu tanto a presenza dos asistentes, como tamén á Excma.
Deputación de Pontevedra, quen editou a presente obra. Esta leva prólogo (a
modo de carta) do tudense Juan Ramón Aparicio González, conservador do
Patrimonio Nacional. O libro consta de 239 páxinas e atópase adecuadamente
ilustrado.
ROMARÍA DE SANTA TREGA (A GUARDA). SETEMBRO, 2013
13:45
Xoán Martínez Tamuxe
Alí estivemos na misa solemne celebrada ás 11:30 horas na
súa ermida. Oficiou a Eucaristía o párroco de Santa Isabel de Camposancos,
Ángel Soliño, asistido polo abade de Santa María da Guarda, Jesús Villadóniga,
o somasco pai Vidal e o capelán das Doroteas de Tui, José Luis Blanco.
A homilía, longa e interesante, correu a cargo do preste
Sr. Soliño, que analizou o momento histórico e actual da Sociedade en crise,
non só económica, senón tamén de traballo, na familia, e aínda de fe.
Por tal razón, pediulle á protomártir Santa Trega que
acollera as oracións dos fieis, a fin de lograr a solución de tan graves e
variados problemas que acosan á Humanidade, sen esquecer a intercesión de Santa
María, nosa amantísima Nai.
Ao final da celebración saíu a solemne procesión coa
imaxe de Santa Trega e a súa reliquia, esta levada polo oferente. Reliquia que
logo foi dada a bicar na capela aos innumerables devotos da Virxe e Mártir de
Iconio.
Remataron estas piadosas e centenarias celebracións coa
tradicional puxa das numerosas ofrendas de froitos do mar e do campo, así como
co sorteo da típica e monumental “tarta da Santa”.
Por último, os asistentes a
esta entrañable e familiar romaría, disfrutaron de comida campestre.
INAUGURACIÓN DA NOVA ADEGA "LAGAR DE CERVERA", EN FORNELOS, VILA DO ROSAL (PONTEVEDRA)
13:37
Xoán Martínez Tamuxe
Aínda que pasaran varias semanas, quero deixar constancia
no meu blog de todo un acontecemento na nosa vila e con repercusión no Baixo
Miño e aínda en Galicia. Refírome á inauguración da nova adega Lagar de
Cervera.
Data singular e ata providencial en que se conmemora o
XXV aniversario da Rioja Alta S.A., nas Rías Baixas.
Magnífico edificio con fachada sobre columnas de granito,
fronte ao local da antiga adega, nun fermoso e coidado entorno con xardíns,
canizo galego, regato de auga, zona de arboreda...
Fixo a presentación e inauguración da obra nova, D.
Guillermo de Aranzábal, presidente do grupo “La Rioja Alta, S.A.”
Na súa lectura explicou as características técnicas,
funcionais e modernas, das novas instalacións, as novas hectáreas de viñedos
adquiridas e outras inversións.
Aínda que brevemente, realizou unha reseña histórica da
creación e a súa evolución ata o día de hoxe da nova adega Cervera.
Destacou a excepcional colaboración, “pieza clave en la
permanente evolución de nuestra bodega gallega ha sido su director técnico,
Ángel Suárez, que este año también cumple 25 años al frente de Lagar de
Cervera”.
As diferentes autoridades, representantes de diversas
bodegas, medios de comunicación e convidados, visitaron as novas instalacións,
así como o novo comedor na adega vella. A nova adega foi bendicida polo crego
D. Isaac Penela Carbajales.
Fago fincapé que, tanto nos folletos publicados con
diversa e interesante información, así como na presentación da adega, aludiuse
a un vello proxecto desta modélica empresa vitivinícola. Proxecto que xa se
recordaba na publicación que se realizou no ano 2010, sobre unhas ruínas que e
atopan no medio dos viñedos, en Sanoane (adega Lagar de Cervera). Este libro
consta de 103 páxinas, ilustrado en branco e negro e a toda cor.
Na publicación titulada, a propósito deste evento, “Nueva
bodega Lagar de Cervera”, da páxina 7, transcribimos: “Como circunstancia
curiosa destacar que, en mitad de este viñedo se ubican las ruinas de una
antigua ermita (Granja y Ermita de Sanoane). Nuestro objetivo a medio plazo,
es, en colaboración con la Comunidad de Montes de San Miguel de Tabagón,
rehabilitar estas ruinas del conjunto granja-capilla para su puesta en valor
cultural y patrimonial y recuperar la romería que hace ya muchos años se
desarrollaba en esta ermita”.
Rematada a interesante, curiosa e novidosa visita ás
novas e vellas adegas, os convidados foron agasallados cunha comida, unha
botella do seu exquisito viño e folletos informativos.
LUNS DA ROMARÍA DA FRANQUEIRA 2013 (A CAÑIZA)
07:28
Xoán Martínez Tamuxe
Somos
grandes devotos da Nosa Señora da Franqueira (ou Nosa Señora da Fonte),
concello da Cañiza.
Temos
asistido no santuario monacal do século XIII ás solemnes celebracións das
Pascuíllas (Luns de Pascua) coa peregrinación de preto de 70 imaxes que chegan
en procesión, dende as súas parroquias, e tamén á Festa do 8 de setembro (Nosa
Señora).
Pero nunca
estivemos na do luns, festa de setembro, o día 9. Día solemne este, pero de
menor afluencia de romeiros e de certa tranquilidade, recollemento e
manifestación relixiosa, quizais máis ordenada e íntima.
Na
celebración do 8, domingo, como na do luns, 9, é tradicional, despois da Misa
Solemne, contemplar a saída da Virxe (réplica da antiga imaxe do século VII)
sobre o carro de bois (agora, carro de vacas), así como asistir aos bailes
tradicionais (de arcos e cintas) e tamén á loita de espadas entre o mouro e o
cristián, que vencido o mouro, segue encadeado na procesión e se ofrece á
Virxe...
Rematada a
procesión, comida de campo. Desta xornada velaquí vos deixamos a nosa reportaxe fotográfica.
VISITA Á HISTÓRICA PONTE DE CERNADELA (MONDARIZ)
06:45
Xoán Martínez Tamuxe
De volta da
Xestosa, camiño da casa, quixemos contemplar novamente ese monumento do
concello de Mondariz, pobo.
A estrutura
actual, reforma do século XV, tanto pola súa situación clave na zona, como
polos vestixios que se atoparon nas proximidades, cabe pensar ocupa o lugar
doutra ponte máis antiga, sen dúbida, romana.
Cren varios
historiadores, pola propia ponte e achádego de estelas anepígrafes e distinta
cerámica romana, que pode tratarse de restos histórico-arqueolóxicos da posible
vía romana, que cruzaba este concello, quizais fora a XVIII do itinerario de
Antonio Pío, de Brácara a Astúrica.
Como
patrimonio que é, atópase nunha fermosa paraxe fluvial, adecuada e
perfectamente coidada. Ponte que une Mondariz e a parroquia de Riofrío.
A nosa
sincera noraboa aos responsables do patrimonio histórico-monumental do concello
de Mondariz.
A ROMARÍA DA XESTOSA NO CONCELLO DE COVELO
06:39
Xoán Martínez Tamuxe
Hai poucas
semanas, un ano máis, asistimos á multitudinaria, devota e popular romaría na
súa antiga ermida, no límite dos Montes Faro de Avión.
Conta a
tradición que nese lugar existiu un ermitorio nos primeiros séculos do
Cristianismo. Un testemuño -cóntase- é o sepulcro antropomorfo que alí existe á
beira do dito santuario.
Dise que nel
foi sepultada a abadesa dese primitivo mosteiro. Hoxe en día, multitude de
romeiros devotos, collen auga nesa tumba e lávanse onde teñen as doenzas.
Rematada a
Santa Misa e a procesión, os asistentes espállanse polos arredores e disfrutan
de comida campestre.
Desta
celebración do 8 de setembro na honra de Nosa Señora ofrecemos esta pequena
reportaxe fotográfica.