PREGOEIRO DAS INTERNACIONAIS FESTAS DO CORPUS CHRISTI DE PONTEAREAS 2017

Tamuxe deu lectura ao pregón do Corpus, tomando o relevo do xornalista da Televisión Española, Roi Groba, pregoeiro en 2016

TAMUXE FOI HOMENAXEADO POLO CONCELLO DO ROSAL NA XXVIII FESTA DO CABAQUEIRO

Condecorado publicamente coa insignia do Concello e cun "Castelao" en recoñecemento "pola súa labor história e de investigación da cultura rosaleira"

EXPOSICIÓN DO XACEMENTO ARQUEOLÓXICO DOS MEDOS (CURRÁS, CONCELLO DE TOMIÑO)

Na imaxe, Tamuxe e Juan Ramón M. Barbosa diante do panel que informa do descubrimento de 1972 realizado polo Equipo Arqueolóxico do Baixo Miño

PRESENTACIÓN DO TERCEIRO NÚMERO DE CASTELLUM TYDE NA ÁREA PANORÁMICA DE TUI

Na imaxe, Xoán M. Tamuxe na compaña do alcalde de Tui, Moisés Rodríguez e os historiadores, membros do Instituto, Xavier Añoveros e Marta Cendón

XOÁN MARTÍNEZ TAMUXE FOI O PREGOEIRO DA VI FESTA DO PERCEBE DE VILADESUSO (OIA)

O alcalde de Oia, Alejandro Rodríguez, -ex alumno de Tamuxe- foi o encargado de dar a benvida ao acto e presentar ao pregoeiro

PRESENTACIÓN DO PRIMEIRO NÚMERO DA REVISTA CASTELLUM TYDE

Na imaxe, Xosé Carlos Valle Pérez, Xoán Martínez Tamuxe e Rafael Sánchez Bargiela

PRESENTACIÓN DO SEGUNDO NÚMERO DA REVISTA CASTELLUM TYDE

Na imaxe, algúns dos membros do Instituto de Estudios Tudenses, asistentes ao acto que se celebrou na Área Panorámica de Tui

TAMUXE, NA REUNIÓN PREVIA DA XXIV FESTA DO CABAQUEIRO 2011

Na imaxe, con membros da Directiva da Asociación Os Cabaqueiros, a concelleira de Cutura e os mestres telleiros

XOÁN MARTÍNEZ TAMUXE, PREGOEIRO DA XVI FESTA LUSO-GALAICA DEDICADA A O ROSAL

Na imaxe, Tamuxe coa súa dona, nos exteriores da Casa da Anta (Lanhelas-Portugal)

NOVO CONXUNTO DE GRAVADOS CRUCIFORMES NO LUGAR DAS CORTES (PARROQUIA DE SANTA MARIÑA DO ROSAL)



Se localizan nos montes do Campo do Couto, na parroquia de Santa Mariña do Rosal. Este grupo de gravados, de época histórica, se atopa, aproximadamente, a uns 150 metros norte da Fonte das Cortes ou Fonte do Home.


Dista sobre 30 metros da beira dereita da pista que segue a San Martiño e á Valga.

Os novos gravados, pois, se emprazan en ladeira, pero sobre unha pequena elevación. Dende este punto se pode contemplar unha fermosa panorámica cara o Val do Rosal, ao río Miño e a Portugal.

Ditos gravados esténdense por diferentes e pequenas rochas planas graníticas, que son o soporte das mencionadas insculturas cruciformes, finamente logradas.


A súa tipoloxía é bastante diversa, en boa parte coñecida: simples cruces, outras con diferentes bases e algunhas figuras, que ben se merecen un detido estudo.

O que si é certo, trátase de unha recreación da Cruz cristiá (séculos IV-V d. C.)

Temos noticia de que o amigo Cándido Verde Andrés, xa coñece este conxunto rupestre histórico, dende, cando menos, fai 10 anos.


Sen dúbida este grupo de cruciformes, dos 10 que temos localizados na parroquia de Santa Mariña, é un dos máis curiosos e ata interesante, tanto pola delicadeza da súa gravación, como por atoparse en pequenas rochas espalladas e algunha, aínda exenta.

Visitamos este xacemento arqueolóxico de carácter histórico na compaña do amigo e colaborador, José Álvarez, alias "Buraco", o pasado 13 do presente mes.

Proximamente, volverei a falar dunha maneira más ampla sobre o estudo e interpretación deste conxunto de gravados. 

O FALAR DAS CAMPÁS. ÚLTIMO LIBRO DO ESCRITOR ESTANISLAO FERNÁNDEZ DE LA CIGOÑA NÚÑEZ


O pasado día 25 de outubro tivo lugar na Sala Multiusos do Auditorio Reveriano Soutullo (Ponteareas) a presentación dun novo libro do prolífero escritor Estanislao Fernández de la Cigoña Núñez.
Esta publicación, amena no seu estilo e novidosa pola temática, leva por título O falar das campás.


Trátase dun orixinal estudo sobre as campás da vila de Ponteareas e as súas parroquias.


Entre unha sala repleta de público, interesada en coñecer este novo libro, atopábanse o alcalde Sr. González Solla e concelleiros, así como os escritores señores Pérez Labaca, Fernández Sendín e Gulías Lamas.


Fixo a presentación do autor, preclaro investigador, etnógrafo, naturalista e historiador, Sr. Fernández de la Cigoña, o concelleiro de Cultura do concello da vila de Ponteareas, Andrés Sampedro Fernández, escritor e investigador.


Na súa intervención, o autor falou do novidoso do tema, para boa parte do público. Non é doado pensar, comprender, como cada campá equivale a un documento. Pois nela figuran e se recollen cantidade de noticias escritas. Nelas, atópanse a data de fundición, a dedicación da campá (por exemplo a un santo) quen foi o doador, onde se fundiu, etc.


Lembrou o autor como as campás, antes máis que agora, tiñan a función de anunciar en cada parroquia, os principais acontecementos.



O libro conta con máis dun cento de páxinas e atópase ben ilustrado. Está editado pola Asociación Galega para a Cultura e a Ecoloxía (AGCE) Remata cun apartado de agradecementos.


LEMBRANDO AO AMIGO ALEJANDRO MÍGUEZ ÁLVAREZ



Hoxe, 23 de outubro, fai un mes do pasamento do carísimo amigo Alejandro Manuel Míguez Álvarez.

Home culto, noble, de singular capacidade de traballo, exemplar marido e pai de familia e amigo do amigo.


Naceu na parroquia de Santa María de Taboexa (As Neves) hai 79 anos.

Alejandro estudou a carreira eclesiástica no Seminario de Tui, onde logo foi profesor. Ordenouse crego en xuño de 1957. Rexentou, entre outras parroquias, a de Figueiró, Estás e Forcadela, en Tomiño. Por último, as de Barcela, Sela e Cabeiras (Arbo).

Secularizouse despois, traballando en diferentes empresas da cidade de Vigo, nalgunha das cales foi tamén profesor.



Contraeu matrimonio con Rosa González Rodríguez, de cuxo enlace tiveron tres fillos, un home e dúas mulleres, contando agora xa con catro netos.

Dende que determinou, coa xubilación, fixar a residencia na súa parroquia de Taboexa, unha confortable vivenda familiar, disfrutou da paz rural da zona.



O amigo Álex (Míguez), dende facía poucos anos tiña creado unha interesante, novidosa e ata sorprendente páxina de carácter histórico-etnográfico e cultural sobre Taboexa e os seus anexos noutros tempos: “As pedras de Taboexa falan”. En pouco tempo encheuna de estudos sobre investigación arqueolóxica (gravados rupestres), etnográfica (lendas de mouros/as), histórica (sobre fundacións, como a Escola Baldeira), sobre biografías (como José Gil e outros persoeiros da parroquia, como o Fortes, etc).



Ultimamente coa súa enfermidade, pola que estivo curtos períodos internado, levouno a vivir con cristiá resignación. Así mesmo, en todo momento consciente da súa gravidade e con certo humor, foi deixando todo indicado para despois da súa ida, á vida eterna.

Non se cansaba de animar a cantos lle rodeaban, convidando á esperanza, á paciencia, á alegría. Pois el repetía con certa frecuencia que se ía a “durmir”, a descansar na casa de Deus Pai.



Entre algunhas das cousas que quería para o seu enterro era que asistise a Banda de Música de Rubiós, como así foi. Outra, que se lese na Eucaristía do seu funeral un escrito que deixou nun sobre pechado. Que “in corpore insepulto”, na Igrexa, con enorme emoción, deu lectura unha filla.

¡O noso amigo, Requescat in Pace! ¡Os teus non te esquecen! ¡Estás presente nas nosas oracións de cada día!



Carta de despedida de Alejandro Míguez, lida no seu funeral:


"No tuve la oportunidad de despedirme de muchos de vosotros, pues también sois muchos a los que hace tiempo que no veía. Pero esa ausencia no borra el afecto vuestro que llevo conmigo.
Estas son las últimas palabras que os puedo dedicar, palabras de cariño, llenas de emoción y agradecimiento por teneros hoy aquí, en mi última despedida.
Sois muchos los que habéis compartido conmigo, momentos importantes en mi vida, sois muchos los que habéis estado a mi lado, apoyándome en los momentos difíciles y aportándome momentos buenos e inolvidables. Esta despedida es para vosotros, los que me recordáis, los que me añoraréis, los que me habéis querido y a los que tanto quiero, a todos los que venís hoy aquí con el sentimiento sincero de darme el último adiós.
Con todo el amor del mundo, quiero agradecerle de forma muy especial, a mi fiel amiga y gran esposa, cada uno de sus cuidados, ella es la responsable de algunos de los mejores momentos de mi vida, es una mujer fuerte de gran corazón, fue ella la que me bendijo con tres maravillosos hijos a los que tanto quise, quiero y querré allí donde quiera que vaya.
Gracias a todos, por hacer que no me sintiera solo estos últimos meses, por demostrarme vuestro cariño y vuestro aprecio que en igual medida os reservo en mi corazón.
Mi último adiós, tiene hoy voz de mi hija, pero mi recuerdo quiero que sea el más bonito y hermoso que guardéis de mí en vuestros corazones. Me despido con el sonido rítmico y acompasado de la Banda de Música de Rubiós y os deseo de todo corazón que seáis al menos todo lo feliz que yo he sido teniéndoos a mi lado.
Un gran abrazo para todos y cada uno de vosotros. Siempre, Alejandro."


NOVO LIBRO DE XABIER AÑOVEROS TRÍAS DE BES

Esta nova publicación dun catalán, xa fillo adoptivo de Tui, acaba de presentar un novo libro titulado Vidas paralelas tudenses. Nome que toma do celebrado historiador grego Plutarco, quen con ese título, “Vidas paralelas” escribiu no século I.

Añoveros, ilustre avogado, notable investigador, fino escritor, é autor xa de diferentes obras de carácter histórico, boa parte delas sobre temas tudenses.

Xabier Añoveros Trías de Bes, que tamén é membro directivo do “Instituto de Estudios Tudenses”, aborda no seu libro 20 biografías de preclaros tudenses que estuda, relaciona e compara. Biografías que van dende santos a bispos, de xuristas a filósofos, dende historiadores a políticos e dende ministros a escultores e literatos.


No Salón de Plenos do concello de Tui, o alcalde en funcións Nicolás Lorenzo Montes, fixo a presentación do autor desta interesante e novidosa publicación.


A seguir, Añoveros presentou o seu libro, rematando dito acto coa intervención deputada provincial de Cultura, Ana Isabel Vázquez Reboredo, quen agradeceu tanto a presenza dos asistentes, como tamén á Excma. Deputación de Pontevedra, quen editou a presente obra. Esta leva prólogo (a modo de carta) do tudense Juan Ramón Aparicio González, conservador do Patrimonio Nacional. O libro consta de 239 páxinas e atópase adecuadamente ilustrado.

ROMARÍA DE SANTA TREGA (A GUARDA). SETEMBRO, 2013



Alí estivemos na misa solemne celebrada ás 11:30 horas na súa ermida. Oficiou a Eucaristía o párroco de Santa Isabel de Camposancos, Ángel Soliño, asistido polo abade de Santa María da Guarda, Jesús Villadóniga, o somasco pai Vidal e o capelán das Doroteas de Tui, José Luis Blanco.


A homilía, longa e interesante, correu a cargo do preste Sr. Soliño, que analizou o momento histórico e actual da Sociedade en crise, non só económica, senón tamén de traballo, na familia, e aínda de fe.


Por tal razón, pediulle á protomártir Santa Trega que acollera as oracións dos fieis, a fin de lograr a solución de tan graves e variados problemas que acosan á Humanidade, sen esquecer a intercesión de Santa María, nosa amantísima Nai.


Ao final da celebración saíu a solemne procesión coa imaxe de Santa Trega e a súa reliquia, esta levada polo oferente. Reliquia que logo foi dada a bicar na capela aos innumerables devotos da Virxe e Mártir de Iconio.          

  

Remataron estas piadosas e centenarias celebracións coa tradicional puxa das numerosas ofrendas de froitos do mar e do campo, así como co sorteo da típica e monumental “tarta da Santa”. 


Por último, os asistentes a esta entrañable e familiar romaría, disfrutaron de comida campestre.

INAUGURACIÓN DA NOVA ADEGA "LAGAR DE CERVERA", EN FORNELOS, VILA DO ROSAL (PONTEVEDRA)



Aínda que pasaran varias semanas, quero deixar constancia no meu blog de todo un acontecemento na nosa vila e con repercusión no Baixo Miño e aínda en Galicia. Refírome á inauguración da nova adega Lagar de Cervera.


Data singular e ata providencial en que se conmemora o XXV aniversario da Rioja Alta S.A., nas Rías Baixas.


Magnífico edificio con fachada sobre columnas de granito, fronte ao local da antiga adega, nun fermoso e coidado entorno con xardíns, canizo galego, regato de auga, zona de arboreda...


Fixo a presentación e inauguración da obra nova, D. Guillermo de Aranzábal, presidente do grupo “La Rioja Alta, S.A.”

Na súa lectura explicou as características técnicas, funcionais e modernas, das novas instalacións, as novas hectáreas de viñedos adquiridas e outras inversións.


Aínda que brevemente, realizou unha reseña histórica da creación e a súa evolución ata o día de hoxe da nova adega Cervera.

Destacou a excepcional colaboración, “pieza clave en la permanente evolución de nuestra bodega gallega ha sido su director técnico, Ángel Suárez, que este año también cumple 25 años al frente de Lagar de Cervera”.


As diferentes autoridades, representantes de diversas bodegas, medios de comunicación e convidados, visitaron as novas instalacións, así como o novo comedor na adega vella. A nova adega foi bendicida polo crego D. Isaac Penela Carbajales.


Fago fincapé que, tanto nos folletos publicados con diversa e interesante información, así como na presentación da adega, aludiuse a un vello proxecto desta modélica empresa vitivinícola. Proxecto que xa se recordaba na publicación que se realizou no ano 2010, sobre unhas ruínas que e atopan no medio dos viñedos, en Sanoane (adega Lagar de Cervera). Este libro consta de 103 páxinas, ilustrado en branco e negro e a toda cor.


Na publicación titulada, a propósito deste evento, “Nueva bodega Lagar de Cervera”, da páxina 7, transcribimos: “Como circunstancia curiosa destacar que, en mitad de este viñedo se ubican las ruinas de una antigua ermita (Granja y Ermita de Sanoane). Nuestro objetivo a medio plazo, es, en colaboración con la Comunidad de Montes de San Miguel de Tabagón, rehabilitar estas ruinas del conjunto granja-capilla para su puesta en valor cultural y patrimonial y recuperar la romería que hace ya muchos años se desarrollaba en esta ermita”.



Rematada a interesante, curiosa e novidosa visita ás novas e vellas adegas, os convidados foron agasallados cunha comida, unha botella do seu exquisito viño e folletos informativos.

LUNS DA ROMARÍA DA FRANQUEIRA 2013 (A CAÑIZA)



Somos grandes devotos da Nosa Señora da Franqueira (ou Nosa Señora da Fonte), concello da Cañiza.


Temos asistido no santuario monacal do século XIII ás solemnes celebracións das Pascuíllas (Luns de Pascua) coa peregrinación de preto de 70 imaxes que chegan en procesión, dende as súas parroquias, e tamén á Festa do 8 de setembro (Nosa Señora).


Pero nunca estivemos na do luns, festa de setembro, o día 9. Día solemne este, pero de menor afluencia de romeiros e de certa tranquilidade, recollemento e manifestación relixiosa, quizais máis ordenada e íntima.


Na celebración do 8, domingo, como na do luns, 9, é tradicional, despois da Misa Solemne, contemplar a saída da Virxe (réplica da antiga imaxe do século VII) sobre o carro de bois (agora, carro de vacas), así como asistir aos bailes tradicionais (de arcos e cintas) e tamén á loita de espadas entre o mouro e o cristián, que vencido o mouro, segue encadeado na procesión e se ofrece á Virxe...



Rematada a procesión, comida de campo. Desta xornada velaquí vos deixamos a nosa reportaxe fotográfica.

VISITA Á HISTÓRICA PONTE DE CERNADELA (MONDARIZ)



De volta da Xestosa, camiño da casa, quixemos contemplar novamente ese monumento do concello de Mondariz, pobo.

A estrutura actual, reforma do século XV, tanto pola súa situación clave na zona, como polos vestixios que se atoparon nas proximidades, cabe pensar ocupa o lugar doutra ponte máis antiga, sen dúbida, romana.


Cren varios historiadores, pola propia ponte e achádego de estelas anepígrafes e distinta cerámica romana, que pode tratarse de restos histórico-arqueolóxicos da posible vía romana, que cruzaba este concello, quizais fora a XVIII do itinerario de Antonio Pío, de Brácara a Astúrica.


Como patrimonio que é, atópase nunha fermosa paraxe fluvial, adecuada e perfectamente coidada. Ponte que une Mondariz e a parroquia de Riofrío.


A nosa sincera noraboa aos responsables do patrimonio histórico-monumental do concello de Mondariz.

A ROMARÍA DA XESTOSA NO CONCELLO DE COVELO



Hai poucas semanas, un ano máis, asistimos á multitudinaria, devota e popular romaría na súa antiga ermida, no límite dos Montes Faro de Avión.


Conta a tradición que nese lugar existiu un ermitorio nos primeiros séculos do Cristianismo. Un testemuño -cóntase- é o sepulcro antropomorfo que alí existe á beira do dito santuario.


Dise que nel foi sepultada a abadesa dese primitivo mosteiro. Hoxe en día, multitude de romeiros devotos, collen auga nesa tumba e lávanse onde teñen as doenzas.


Rematada a Santa Misa e a procesión, os asistentes espállanse polos arredores e disfrutan de comida campestre.


Desta celebración do 8 de setembro na honra de Nosa Señora ofrecemos esta pequena reportaxe fotográfica.