PREGOEIRO DAS INTERNACIONAIS FESTAS DO CORPUS CHRISTI DE PONTEAREAS 2017

Tamuxe deu lectura ao pregón do Corpus, tomando o relevo do xornalista da Televisión Española, Roi Groba, pregoeiro en 2016

TAMUXE FOI HOMENAXEADO POLO CONCELLO DO ROSAL NA XXVIII FESTA DO CABAQUEIRO

Condecorado publicamente coa insignia do Concello e cun "Castelao" en recoñecemento "pola súa labor história e de investigación da cultura rosaleira"

EXPOSICIÓN DO XACEMENTO ARQUEOLÓXICO DOS MEDOS (CURRÁS, CONCELLO DE TOMIÑO)

Na imaxe, Tamuxe e Juan Ramón M. Barbosa diante do panel que informa do descubrimento de 1972 realizado polo Equipo Arqueolóxico do Baixo Miño

PRESENTACIÓN DO TERCEIRO NÚMERO DE CASTELLUM TYDE NA ÁREA PANORÁMICA DE TUI

Na imaxe, Xoán M. Tamuxe na compaña do alcalde de Tui, Moisés Rodríguez e os historiadores, membros do Instituto, Xavier Añoveros e Marta Cendón

XOÁN MARTÍNEZ TAMUXE FOI O PREGOEIRO DA VI FESTA DO PERCEBE DE VILADESUSO (OIA)

O alcalde de Oia, Alejandro Rodríguez, -ex alumno de Tamuxe- foi o encargado de dar a benvida ao acto e presentar ao pregoeiro

PRESENTACIÓN DO PRIMEIRO NÚMERO DA REVISTA CASTELLUM TYDE

Na imaxe, Xosé Carlos Valle Pérez, Xoán Martínez Tamuxe e Rafael Sánchez Bargiela

PRESENTACIÓN DO SEGUNDO NÚMERO DA REVISTA CASTELLUM TYDE

Na imaxe, algúns dos membros do Instituto de Estudios Tudenses, asistentes ao acto que se celebrou na Área Panorámica de Tui

TAMUXE, NA REUNIÓN PREVIA DA XXIV FESTA DO CABAQUEIRO 2011

Na imaxe, con membros da Directiva da Asociación Os Cabaqueiros, a concelleira de Cutura e os mestres telleiros

XOÁN MARTÍNEZ TAMUXE, PREGOEIRO DA XVI FESTA LUSO-GALAICA DEDICADA A O ROSAL

Na imaxe, Tamuxe coa súa dona, nos exteriores da Casa da Anta (Lanhelas-Portugal)

Último achádego de cruciformes en Loureza (Oia)


Sen lugar a dúbidas que estes cruciformes que se atopan no lugar de Barrio Novo, son testemuño da Evanxelización da parroquia de Loureza, en Oia (Pontevedra).

Tivemos noticia deste petróglifo histórico en 2013 mediante información e pista ofrecida polo amigo Rogelio, daquel lugar. El mesmo nos acompañou ao Barrio Novo, onde vive. Só agora determinamos dalo a coñecer na nosa páxina de internet. Coido que sexa achádego inédito e que sae á luz por vez primeira. 



Localízase na parte alta daquel lugar, á beira do camiño vello (hoxe, pista) e preto das poucas casas vellas do barrio. Un enxebre recuncho galego de típico sabor rural. Nesta segunda visita, a fin de sacar novas fotografías, acompañounos o amigo e vello colaborador, Suso Diego.



Móstrase nas inmediacións unha preciosa latada sostida por rústicas columnas cilíndricas composta por cachotes e sobre o antigo camiño. Sitúanse, pois, estes gravados na ladeira do monte e á esquerda do camiño (pista) que, de Acevedo leva a Loureza.

Dito conxunto de gravados cruciformes, un máis dos que se achan na parroquia, atópase insculturado en soporte granítico, moi abundante en mica, polo que en zonas presenta erosión.



A pedra soporte, un tanto triangulada con certa inclinación ao Leste, mide -aproximadamente- 4 metros de longo; o campo de gravación alcanza os 2 metros; e na zona máis ancha (con gravados), 1'50 metros.

Dito penedo metido no borde do propio monte, áchase a uns 2 metros de alto da actual pista forestal.



A gravación dos signos foi realizada na cara máis plana e con orientación, como é de ritual, na maioría dos casos, mirando ao Nacente. Conxunto de gravados, que foron realizados coa máxima delicadeza, técnica e simetría. 

Os motivos son cruces, pero de tipoloxía diferente e singular. Polo tanto, consideradas símbolos cristolóxicos, que aluden á tarefa de Evanxelización dos primeiros cristiáns na freguesía de Loureza



Podemos datar estes signos, testemuño documental alá polos séculos IV-V da nosa Era Cristiana. Non esquezamos que Loureza, xa a principios do século XII (ou antes) contou con Mosteiro, segundo autores, co titular de San Cosme e San Damián.

Tampouco ignoremos que moitos mosteiros foron antes ermitorios onde viviron eremitas, anacoretas en pleno monte, quenes gravaron tales cruciformes, como altares, lugares de culto, de oración



Máis tarde, como parroquia, tomarían por patrono a San Mamede, santo dos primeiros séculos do Cristianismo.